اشعار

پخش سبک

در پشت در خدا؛ محشر به پا شده           در راه حفظ دین؛ زهـرا  فـدا شده

خورشید عصمت است          یــار ولایــت اســت

مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی (۲ )

**************************

زهـرا  بـه دوش خـود بار بلا کشید          از ضربــۀ عـدو طـفـلش شده شهید

او که قـدش خـمـیـد          شـد مـادر شـهـیـد

مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی (۲ )

**************************

کوچه بنی هاشم

قلب پسر ز غـم زار و حزین شده           مـادر به پیش او نـقـش زمین شده

یارب شـده چـه‌ها          در بین کـوچـه‌هـا

مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی (۲ )

**************************

رزق حـسن شده غـمـپـروری خـدا               یـاس عـلـی شـده نـیـلــوفـری چـرا

شـد فانـیِ عــلی           قــربــانـیِ عــلـی

مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی (۲ )

**************************

بیت الاحزان و زیارت شهدای اُحُد

از ظلـم و کیـنـۀ بـدخـواهِ بـوتـراب          دارِ البکـاءِ تـو زهــرا شـده خـراب

از بـهـر تـو اُحُــد          وادی گــریـه شــد

مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی (۲ )

**************************

گفتـی عـمـو ببین قـلبـم شکسته شد               دستان مرتضی در کوچه بسته شد

قـدّم ز غـم خمید          طـفـلم شده شهیـد

مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی (۲ )

**************************

اذان گوئی بلال

 زیـن فـتـنـه و بلا قـدّم شده کـمـان              مـؤذن رسـول بـر مــا بگـــو اذان

ای بهـر مـا حبیب          حـیـدر شده غریب

آه و واویـلـتـا، آه و واویـلـتـا، آه و واویـلـتـا (۲)

**************************

شیعه به راه دین مستِ شهادت است          تکبیـرت ای بلال بانگ ولایت است

حــامــی عـتــرتـی         یــــار ولایــتـــی

آه و واویـلـتـا، آه و واویـلـتـا، آه و واویــلتـا (۲)

**************************

بستر شهادت

پـژمـرده شـد دگـر یـاس پـیـمبـری              بـیـمار بیت وحی گـردیده بستری

رنگش پریده است        قامت خمیده است

مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی؛ مظلومۀ علی (۲ )

**************************

وای از دو دیــدۀ گـریـان فـاطـمـه                 لـرزه فـتـاده بر دسـتـان فــاطـمـه

او یار حیدر است         جانبازِ رهبر است

خونین جـگـر هـمه آل پیمبـر است              وقت جدایـیِ زهـرا و حـیـدر است

در وادی  ولا          زهــرا شــود فــدا

زهرا مرو مرو؛زهرا مرو مرو؛زهرا مرو مرو؛(۲)

****************************

ســوز دل هـمـه تـا آســمــان رود               فــردا دگر علی بی‌ فـاطـمـه شود

ای حـاصـل عـلـی          وای از دل عــلــی

زهرا مرو مرو؛زهرا مرو مرو؛زهرا مرو مرو؛(۲)

****************************

روز شهادت

رخـتِ عــزا تـنِ آل پـیـمـبـر است               روز شهـادت زهـرای اطهـر است

زیـن محنتِ عـظـیـم          زینـب شـود یـتـیــم

وای از دل علی،وای از دل علی،وای از دل علی (۲)

****************************

از این خبـر دلِ عـالـم حـزین شده               شیـر خــدا علـی نـقـش زمین شده

محـشـر بـه پـا شـده         روز عــــزا شــده

وای از دل علی،وای از دل علی،وای از دل علی (۲)

****************************

شام غریبان

باشد به نیمه شب با اشک و زمزمه              بـر دوش مرتضی تـابـوت فـاطمه

چـشـمـان آســمـان          گــردیـده خـونـفـشان

وای از دل علی،وای از دل علی،وای از دل علی (۲)

****************************

بـاران غــم نمــود از آسمان نـزول             امشب علی شود شرمنده از رسول

از دود و شـعـلـه‌هــا         وز داغ کـوچـه‌هــا

وای از دل علی،وای از دل علی،وای از دل علی (۲)

****************************

بعد از شهادت

کرده دگرغروب خورشید مصطفی              زانـوی غـم بغـل بگرفتـه مرتضی

سـروِ قـدش خمیـد       یـارش شده شهید

آه و واویـلتـا، آه و واویـلتـا، آه و واویـلتـا (۲)

 ****************************

ای قـبـلـۀ دلــم روی تــو فــاطـمـه               سـجـاده‌ات دهـد بـوی تـو فـاطـمـه

عِطرت چه عالی است        جای تو خالی است

آه و واویـلـتـا، آه و واویـلـتـا، آه و واویـلـتـــا (۲)

پخش سبک

ز آهت آتش زدی تو بر سرا پای من        من به تماشای تو؛ تو به تـماشای من

غــروبت ای آفـتــابـم        می كند از غم كبابم

رفتنت از خانه ی من        می كند خانه خرابم

یازهرا زهرا یـازهـرا

**************************
چرا همه هست من بار سفر بسته ای        مگر جوان علی كه از علی خسته ای

منم كه بی تو غـریبم       نگـاهت باشد طبیبم

كـنــار بستـر نشستـم        به ذكـر ام یجـیـبـم

یا زهرا زهرا یازهرا

**************************
تمام صبرم ولی نمانده صبر و تابم           منم كه از بعد تو سلام بی جـوابـم

جوانم كردی تو پـیـرم         در بغل زانـو بگیرم

لب گشا امشب دعا كن        بعد تو من هم بمیـرم

یا زهرا زهرا یازهرا

**************************
منـم كه از بعد تو از همه تنهـاتـرم             ای همه لشگرم ببین كه بی لشگرم

می زنی آتـش بجانم       مـرو از بـاغ خزانم

می كنم من التـماست      مرو ای قامت كمانم

یازهرا زهرا یازهرا

پخش سبک

حدیـث غربـتـم بر زبـان ها افتـاد            بعد از تو یا زهرا علی از پا افتاد

داغت وا كـرد مشت من را ** غمت شكـست پشت من را ** عـزای تو كشته من را

یا فاطمه یا فاطمه

******************************************

می‌میرد علی از این عـزای جانكـاه          حالا من می‌فهمم چه كشیدی سه ماه

پوشـانـدی از من روی خـود ** نگـفـتـی از پهـلـوی خود ** پنـهـان كـردی بـازوی خود

یا فاطمه یا فاطمه

******************************************

وداع آخـرت آتـش زد بر دلم          داغ تو یا زهـرا می‌شود قاتلم

می‌گویم با شیون و شین ** مخوان زهرا شهادتین ** بنگر حال زار حسین

یا فاطمه یا فاطمه

******************************************

سپـر جان من شدی در كوچه ها           مانده ام شرمنده از رویت یازهرا

تا كه دیــدی دست بـسـتـه ** آمــدی با حـال خـستـه ** آمـدی پـهـلـو شـكـسـتــه

یا فاطمه یا فاطمه

******************************************

با اشک وناله ها همزبان باش ای خاک           با یاس كبودم مهربان باش ای خاک

چـشــم نـیلـی اش را بستـه ** پهـلـویش در خـون نشسته ** ببین كـه دستـش شـکـستـه

واویلا آه و واویلا

******************************************

امشب كه می‌روی به سوی بابایت          بـگــو بـا پـیـمـبـر از جـفـای امـت

خــون دل از دیــده جـاری ** زخـم پـهـلـو شـده كـاری ** وای از ایـن امـانــتـداری

واویلا آه و واویلا

پخش سبک

رفـتی و بــردی از دل قــرارم          بـی تـو سـیــه شـده روزگــارم

از چه در این لانه خـفتی          از غمت با من نگـفتی

ای پــرستــوی مـهـاجــر          ترک ما را ازچه گفتی

فاطمه جان فاطمه جـان

**********************

ای قــوّت بــازوی مــرتــضــی          ای تـــنـهـا آرزوی مــرتـضــی

بی تو زهرا جان چگونـه          مرتضی زنـده بمونه

یا بـبـر با خـود عـلـی را          یا بیا بَرگرد به خونه

فاطمه جان فاطمه جـان

**********************

کـرده پـیـرم داغ تــو ای جـوان          فـاطـمه فـاطـمـه  فـاطـمـه جـان

کـی رود از پیش دیــده؟          آنچه را این دیـده؛ دیده

یاس و آتش؛ درد و سینه          غنچه ی از شاخه چیده

فاطمه جان فاطمه جان

************************

خیز و بین بعد از تو یا فـاطمـه          ذکر حـیــدر شـده ایـن زمـزمـه

ای تـمـام هست و بـودم          ای همه بود و نـبـودم

جان به لـبـهـایـم رسیـده          از غمت؛ یاس کبودم

فاطمه جان فاطمه جان  

***************************

بعد از تو زنده ماندن چه سخت است           قاتلت در ره دیدن چه سخت است

طعنه هایش فـاطمه جان          قـاتـلم گردیـده هر آن

بین کـوچـه یا به مسجـد          یا به پیش چشم طفلان

فاطمه جان فاطمه جان

**********************

گشته حسن گوشه گیر و محزون          وای از حسینت گردیده دلخـون     

زینبت هـر شب شبـانـه         پُـرسدم از تـو نـشانـه

ای پدر مادر چرارفت؟         گیرد هر لحظه بهانه

فاطمه جان فاطه جان

پخش سبک

بازم میان روضه ها؛ همدم اشک و آهم          صدای نـالـه ای میاد؛ مادر بی گناهم

دلـم گــرفـته؛ ابـرِ چشمهام ؛ تو هـوای گریه ی نم نمِ

امان از این غـم؛ سینه زنت؛ مصیبتت تو همه عــالمِ

چـقـدر شبهـای؛ فـاطـمـیـه؛ شـبـیـه شـبـهـای مـحــرمِ

مادرم وای واه؛ مادرم وای واه؛ مادرم وای واه؛ مادرم وای (۳)

****************************

نمیدانی چـقـدر دل؛ آدم می سوزونه        که جای قبرِ مادرِ؛ خودش رو هم ندونه

فـقـط نه تـنـهــا؛ فــاطـمـیــه ؛ همیشه منم عــزادار تو

یک روز انشالله ؛ این دل من ؛ میرسه مدینه کنار تو

میــاد می بـیـنـه ؛ سینه زنی؛ به پا شده دور مـزار تو

مادرم وای واه؛ مادرم وای واه؛ مادرم وای واه؛ مادرم وای (۳)

****************************

چی بهتر ازاین که منم؛همیشه زیرِ دینت      عنایت تو بود شدم؛ یک نوکرحسینت

شبهای جمعه؛ باز پریشون؛ میشه دل من تو روضه ها

شبهای جمعه؛ مــادرمـون؛ روضه میـخـونه تو کـربلا

غریب مادر؛سر بریدند؛ تو رو که بودی زیر دست و پا

یا حسین وای واه؛ یا حسین وای واه؛ یا حسین وای واه؛ یا حسین وای (۳)

پخش  سبک

ای رفیقان ســوز سیـنـه آمد        شـعـله های داغ  کیـنـه آمـد

ابــرهـای تـیـره ی بــارانی        از شـب تــار مــدیـنــه آمــد

آخــرش هــم داغ مــادر می کُـشــد مــا را

روضه های زهرای اطهر می کشد ما را

مـا شـهـیـدان غــم آن کــوچــه ایـم ای دل

ما هنــوز هم در خَــم آن کوچه ایم ای دل

می کُشد ما را ؛ غربت مولا        ذکر لبهایش ؛ پَر مزن زهـرا

یا زهرا؛ مادرم وای مادر(۶ )

*************************************

السلام ای مـادر غــم پــرور        السلام ای دلــخــوشی حـیــدر

میشود بعد ازتو چون تنهاتر        فـاتـح بـدر و حُـنـین و خـیـبـر

این که می گویم فقط بـیـنـی و بین الله

فاطمه جان بعد تو هم صحبتم شد چاه

فـاطـمه بعد از تو حیدر می شود تنها

ذکـر سـلـمـان و ابـوذر آه و  واویــلا

آه و واویلا ؛ از غم زهــرا        میشود حیدر بیش از این تنها

یا زهرا ؛ مادرم وای مادر(۶ )

*************************************

ذکر ما ذکــر شهیـدان باشد        فـاطـمـیه عید قـربان باشد

ما فدائی های مـادر هستیم        جان ما قـربان جانان باشد

یـاد آن شبهـای روضـه در دل سنـگـر

مجـلس روضه به نـام حـضرت مــادر

یاد آن شب گریه ها و خوشه چینی ها

پَـر کـشـیـدن بـا نـوای مــادرم زهــرا

مادرم زهــرا؛ ذکر یــاران بود        هرکه می دیدی مرد میدان بود   

یا زهرا ؛ مادرم وای مادر(۶ )

 خانۀ مولاست امشب جـنّة الاعلای دیگر           فاطمه بگرفته در آغوش خود زهرای دیگر

جلوه گر شد اختری تابنده در ماه جمادی               اختری تابـنده نه، مهر جهـان آرای دیگر

مصحفی دیگر گشوده روبروی دست احمد               سر زده در دامن زهرا گل رعنای دیگر

آسمان از شوق و شادی گاه خندد گاه گرید               صبح صبح دیگر و دنیا شده دنیای دیگر

بار دیگر نخل سر سبز نبوّت میوه داده               آمـده بـحــر ولایت را دُر یـکـتــای دیگر

باید آید حیـدر و زهرا و پیغمبـر دوباره                تا که باز آید به عـالم زینب کبرای دیگر

فــاطمه انـسیّة الحـورا که جان ما فـدایش               دارد امشب در بغل انسیّة الحورای دیگر

ساقی امشب جام راهمچون دلم درگردش آور             تشنه ام گردان که ازکوثر زنم صهبای دیگر

با زبـان میثمی در مدح زینب لب گشایم               کز مضامین نخل طبعم میدهد خرمای دیگر

زینب آری زینب آن دخت علی زهرای ثانی               عمّۀ ســادات، یـاسین دگـر طاهـای دیگر

گرمقامش را زمن پرسی به پاسخ فاش گویم                کو بود حبل المتین را عروة الوثقای دیگر

جامه تقوا، چادرش عصمت،حریمش کعبۀ دل               نـاقـه اش باشد بُـراق آسـمان پیمای دیگر

چیست این دختر ملک یا حوریا انسان کامل               کیست این بـانـو علّی عـالی اعلای دیگر

نیست ممکن مدح آن خاتون عالم را نوشتن               گر چه جنّ و انس بنویسند تا فردای دیگر

می تواند مام خلقت آورد دختر چو زینب           آرد ار مثـل امیـرالمـؤمنـیـن بـابای دیگر

شام از یک خطبۀ غرّای او صبح قیامت               کوفه با فریاد خشمش محشر کبرای دیگر

آسمان خاک کف پا در چهل منزل عروجش               ناقه اش را سِیر سبحان الّذی اسری دیگر

خون ثارالله را از صبر او موجی دوباره           دین احمد راست از فیض دمش احیای دیگر

هرپیام زنده اش یک کربلا شور و شهادت               هر قـیام تـازه اش فریـاد عـاشورای دیگر

کربلا ازجوشش خون خدا بحری خروشان               کـوفه و شام بلا از اشک او دریای دیگر

درپی هر خطبه اش خلقت سراپا گوش گشته               تا بخـوانـد بار دیگر خـطبۀ غـرّای دیگر

گـوشه ویـرانــۀ شـام بـلایش نـقـش پـایی                در مقام قُـرب او ادنـاش جای پـای دیگر

او کـلیــم الله، کــوه طــور تــلّ زیـنـبـیّــه                دامن ویـران سرایش سیـنۀ سیـنای دیگر

با که گویم او که جایش بود درآغوش زهرا               دادش آخر آسمان در حبس کوفه جای دیگر

کاش هرمویم زبانی بود درمدح و ثنایش                یا که هر بند وجودم بود بر او، نای دیگر

ای شجاعت را به ارث از حیدر کرّار برده                وی حسین ابن علی را طلعتت سیمای دیگر

ای زصبرت، صبر حیران وی زکارت عقل مجنون               وی ز نطق دلفروزت عشق را معنای دیگر

بعد زهرا آنکه در خلقت نظیـر او نیامد               چون تو عترت را نباشد زینب کبرای دیگر

غیرتو غیر ازحسین ابن علی نبود به عالم               صابران را اُسوه، حزب الله را مولای دیگر

«میثم» ای زهرای ثانی ازتو میخواهد زبانی               تا که جز مدحت نخیزد از لبش آوای دیگر 

بازهم شهر مدینه شب رؤیایی داشت            یاس حیدر به برش غنچه زیبایی داشت

متـولـد شده بود آیـنــه حجب و حـیــا            دختری که دم او هیبت مولایی داشت

بسکه از آمدنش چشم علی روشن شد            باز حیدر هوس خواندن لالایی داشت

مانده بودم چه بگویم به خدا این نوزاد            دختری بود که صد آیـنه آقـایی داشت

یــاسمـن مـنـتـظـر آمـدن دلـبــر بــود            علت این بود اگر دیـده دریایی داشت

یک نفر گفت حسین آمد و او غوغا کرد

ناگهان دیده نـورانی خـود را وا کرد

آمــده آیـنـه حــضـرت زهــرا بـشـود            آمـده زیـنت جــان و دل بــابــا بشـود

دخـتر فـاطـمه و ام ابیهـای عـلی ست            پس عجب نیست که او زینب کبری بشود

نام او را که بگـوئی به خـدا جا دارد            کـوه دریـا شود و موج زنان پـا بشود

می تـواند همه دم با نظر فـاطـمی اش            هرکسی را که نظر کرد مسیحا بشود

شب مـیـلاد قـرار دل اربـاب حـسیـن            نـامه ام را بـرسـانیـد که امـضا بـشود

اینچنین دختری از فـاطمه باید هم که            آبــروی نــسـب آدم و حـــوا بـــشــود

شوری افتاده به هر دل که بیانش سخت است

هرکسی نوکر زینب بشود خوشبخت است

او که نور پدر حضرت زهرا را داشت            خلق و خوی پسر حضرت زهرا را داشت

به دل حـیـدر کـرار جـلایـی بخـشـید            آنکه نامش اثر حضرت زهرا را داشت

از بـزرگی نـگـاهش هـمگی فهمیـدند            اینکه زینب جگرحضرت زهرا را داشت

مرتضی مست خدا شد که گلش را بـوئید            دید عطر سحر حضرت زهرا را داشت

از گدا پروری و خـانمی اش شد معلـوم            اینکه دستش هنرحضرت زهرا را داشت

بی سبب نیست که زهرا می کوثر می خواست

از خدای خودش این مرتبه دختر می خواست

دخـتــر شـیــرخـدا آینۀ شـیر خداست            دخـتر فاطمه والله که دریـای حیـاست

بعد زهرا به خدا در ادب وعلم و حجاب            پرچم زینب کبراست که خیلی بالاست

زینب آن بانوی با عـزّت و والایی که            یکی از پابه رکابان حـریمش سقاست

جگری نیست کسی را که کشد معجر او            چونکه او بنت علی شیر زن کرببلاست

آنقـدر مثـل پــدر مست خـداونـد شـده            که شهادت همه جا در نظر او زیباست

وای اگر قصد کند خطبه بخواند زینب            زود ثابت بکند دشمن زینب رسواست

از لب خـطبه او دُرّ و گهـر می ریزد

تـیغ بردارد اگر یکسره سر می ریزد

دست او بسته شد و حوصله او سر رفت            لب گشود و همه گفتند عـلی منبر رفت

گــفــت لاحـــول ولا قــــوه الا بــا لله            همه گفتند که مولا به سوی خیبر رفت

همه گفتند که او تیغ دمش حیدری است            ذهن ها سوی سخن پروری حیدر رفت

ذوالفقاری که به لب داشت درآمد ز غلاف            خطبه آغاز شد و آبـروی لشگر رفت

ناگهان در وسط گـریه و اشک مردم            مردی ازجای پرید وطرف یک سر رفت

چشم زینب به سر سوخته یــار افتـاد

فکر آن روز که رفته سر بازار افتاد

گـفـتم از کــوه بگـویم قـدمم می لرزد            از تو دم می زنـم اما قـلـمم می لـرزد

هیبت نام تو یک عمر تکانم داده ست            رسم مردانگی ات راه نشانم داده ست

پی نـبـردیم به یکـتـایی نـامت زیـنب            کار ما نیست شـناسـایی نـامت زینب

من در ادراک شکوه تو سرم می سوزد            جبـرئـیـلم همـۀ بال و پـرم می سوزد

من در اعماق خیالم ... چه بگویم از تو            من در این مرحله لالم چه بگویم از تو

چه بگویم؟ به خدا از تو سرودن سخت است            هم علی بودن وهم فاطمه بودن سخت است

چه بگویم که خـداوند روایتـگـر توست            تار و پود همه افلاک نخ معجر توست

روبـروی تو که قـرآن خدا وا می شد            لب آیـات به تـفـسیـر شـما وا می شـد

آمـدی تا که فقـط زینـت مـولا بـاشی            تا پس ازفاطمه صدیقه صغری باشی

آمدی شمس و قمر پیش تو سوسو بزنند            تا که مردان جهان پیش تو زانو بزنند

چشم وا کردی و دنیای عـلی زیبا شد            باز تکرار همان سورۀ" اعطینا " شد

عشق عالم به تو از بوسه مکرر میگفت            به گمانـم به تو آرام پیـمـبر می گفت:

بی تو دنیای من از شور و شرر خالی بود            جای تو زیر عبایـم چقـدر خالی بود

امشب خدا مهر و قمر را اختری داد           خـمـخـانـه نـاب ولا را سـاغــری داد

بحـر سخـاوت را ثمـینه گـوهری داد           حجب و حیا را بار دیگر مظهری داد

بر اُمُّ اب از سـوی حـق زین اب آمـد

زینت فـزای عــرش اعـلا زینب آمـد

شد زینت آغـوش زهـرا دخـتری ناز           مـنـظـومــه دلــدادگـی و مـخـزن راز

دریای احساس و نماد صبر و اعجاز           کـو از ازل شد با غـم و اندوه دمساز

سرمست از فیض وجودش عالم عشق

گلبوسه می گیرد ز رویش خاتم عشق

آرام می گـیـرد جـهــانی در پـنـاهـش           در جـسـتـجـوی دلبـری باشد نگـاهش

بی تاب دیداراست رخسار چو ماهش           زمزم روان شد از دو چشمان سیاهش

هر چند بر اهل ولا او نور عین است

لیک از ازل دلـداه روی حسیـن است

تا دیـد روی مـاه دلبـر خـنـده سر داد           از راز خود اینگونه عالم را خبر داد

یک عالمه تفسیر در این مختصر داد           نـخــل امـیــد و آرزوی او ثــمــر داد

یک روح اما در دو پیکر شد پـدیـدار

این عاشق و معشوق را حق شد خریدار

آری چـو زینب دلـبـری دیگـر نیـایـد           در ماسـوا چون او دگر خـواهر نیاید

از مـادر گـیـتـی چو او دخـتـر نـیـاید           داغ و مصـائب را چو او مـادر نیـاید

طاهر چه گوید از جلال و قدر زینب

شد عالمی مدحت سـرا از بهر زینب

امشب که از شکوفۀ باران لبالب است            امشب دلم به تاب وسرم گرم این تب است

شمع است و شاهد است وشرابی که بر لب است            شوراست و مستی است و شبی عشق مشرب است

شامی که روشنایی روز است امشب است

امشب شب مـلـیـکـۀ دادار زینب است

این جلوه جلوه های شبی بی کرانه است            این جذبه جذبـۀ حـرمی پر نشانه است

این سجده سجده بر قدمی جـاودانه است            این شعـلـه شعلۀ نفسی عـاشقـانـه است

از هر لبی که می شنوی این ترانه است

عالم محیط و نقطۀ پرگـار زینب است

چشمی گشود و چشم شقایق به خواب شد            نــوری دمیــد و قـبـلـۀ هـر آفـتـاب شد

سِّـری رسـیـد و مـعـنی اُمُّ الکـتاب شد            زیـبـاتـرین دعـای عـلی مستـجـاب شد

زهراست این که در دل گهواره قاب شد

امشب تـمام گرمی بازار زیـنـب است

بر عرش دست سبز نبی تا که جا گرفت            نورش زمین و هرچه زمان را فرا گرفت

حتی بهشت ســرمه ازآن خاک پا گرفت            از عـطر دامنش همه جا روشنا گرفت

آئـیـنــه ای مـقـــابـل رویش خـدا گـرفت

تصویـر جـلـوه های خـدا وار زینب است

این کیست اینکه سجده کند عشق در برش            این کیست این که سینه درد در برابرش

این کیست این که از جـلوات مـطهـرش            عــالـم نبود غیــر غـبـاری به محضرش

فــــرمــــوده از بـــرکـــاتــش بــرادرش

آئـیـنــه دار حـیــدر کـرار زیـنـب اسـت

تا کـوچــه اش قـبـیـلـۀ لیـلا ادامـه داشت            تا خـانـه اش ارادت عـیـسی ادامـه داشت

در چـشـم او طلالـوء دریـا ادامـه داشت            در قــامتـش قـیـامت مـولا ادامـه داشـت

زینب نـبـود حضرت زهـرا ادامه داشت

خـاتـون خـانـه دار دو دلدار زیـنب است

سرچشمه های پُر تپش کوهساراز اوست            دریا از اوست جذبه هر آبشار از اوست

تیغ کــلام حـیــدری اش آبــدار از اوست            آری تـمام هـیمـنۀ ذوالـفـقـار از اوست

تفـسیر آیـه های غــم و انتـظار از اوست

از کـربــلا بـپرس عـلـمـدار زینب است

آن شـانـۀ صـبـور صبـوری ز مـا ربـود            وان قـامـت غـیـور قـیـامت به پـا نـمـود

یک شیر زن حماسۀ عباس را سرورد            با دست خـویش بـیـرق کـربـبـلا گـشـود

بر بـالـهـای زخمی اش افـسـوس جا نبود

غــم را بگو بیا که خـریـدار زینب است

پشتش شکست بسکه بر او آسمان گریست            حتی به حال روز دلش بی امان گریست

آرام بین حـلـقــۀ نــامحــرمـان گـریـست            از خـنده های حـرمـله و ساربان گریست

بر گیـسوان شـعـله ور کـودکـان گریست

شـرح حـدیث کوچه و بازار زینب است

زیبایی دریاست در اعماق نگــاهش            این دختـر آرام و صبوری كه رسیده

از شوق، علی سفره به اندازه یك شهر            انداخت، به شكرانۀ نوری كه رسیده

**********************

كاشـانـۀ اهل دل و مـیـخـانـۀ هـستی            دنیا و سماوات و عوالــم همه روشن

عطر خوش او پُر شده درشهر مدینه           به به چه گلی! چشم و دلت فاطمه روشن

**********************

لبخند نشسته به لب حضـرت ســاقی            مـرضیه دلش وا شده از دیـدن دختر

تا آمـده لـبـریـز شده چـشمـۀ تـسـنـیم            كــامل شده با آیـۀ او سـورۀ كــوثــر

**********************

بی تاب شدی، دختر مهتاب رخ عشق           بارانی اشك است چرا صورت ماهت؟

گــریــانی و پـیش كسی آرام نـداری           دنـبـال كـدام آیت حـق است نگـاهـت؟

**********************

باران بهـاری شده ای دخـتـر حـیـدر           زهــرا چه كـنـد گـریـه تو بـنــد بیـایـد

بـاید كه بگـویـند كـنـار تو حـســینـت           تا شـاد شـوی، با گــل و لـبخـند بیـاید

**********************

همسایه ندیده به خـدا سایه ای از تـو           تـمـثـیل حـیـایی تو و تـندیـس وقـاری

پیداست ولی دخـتـر سـردار حـنـینی           ازشور كلام و دل شیری كه تو داری

**********************

شعر شب میلاد تو هم پر شده از اشك           بانو! چه كنم روی دلم سوی فرات است

جز اشك چه گویم كه همه هستی عالم           عشق تو، حسین تو، قتیل العبرات است

**********************

اینقدر نریز اشك،صبوری كن وبگذار           هر قـطـرۀ این اشـك بـرای تو بـمـاند

وقتی شب باریدن اشك است كه مادر           در گــوش تو لالایـی پـرواز بـخـواند

**********************

یك روز بیـایـد كه پـدر را تو ببـیـنی           با چشم پُر از اشك در آن غسل شبانه

با چـادر خـاكـی بـرود مـادر و فـردا           با چـادر كـوچـك بـشـوی خـانم خـانـه

**********************

یك روز بیاید كه حسن را تـو ببـینی           با اشـك بـشــویـد تن پــاك پــدرش را

فردا خود او بی رمق و رنگ پـریده           در تشت بریـزد قـطـعات جـگرش را

**********************

روزی برسد؛ كاش كه می شد نرسد...نه           آن لحـظۀ سنگـین خـداحافـظی از یار

ای كاش كه هرگز به سراغ تو نیاید           تا پیـرهـن كهـنـه بخـواهد ز تو دلـدار

**********************

آن لحظه نیــاید كه تو باشی و بیـفتـد           آن سایۀ سر، بی سر و بی سایه به صحرا

ناموس خـدا باشی و بر ناقـۀ عـریان           بـنشـینی و یك شهـر بیـایـد به تـمـاشـا

فکر بِکرم چو زِ هَر دایره پرهـیز کند           روی گردان نظر از هرغم ناچیز کند

گوش دل راز مگو بشنود از پردۀ غیب           تا چه مقدار کسی؛ گوش دلی تیـز کند

آسمان امشب اگر بارش رحمت ریزد           هـمره بارش خود زمـزمه ای نیـز کند

باب رحمت به سرا پرده اگر باز شود           به تُـهـی دستی دل فـاطمه گـلریـز کند

عارفی نیست که تسبـیح بهاران شنـود           بـاز هر دم سخـن از زردی پـائیز کند

احسن الحال چو از نـاحـیۀ زیـنب شـد           فـرد عصیان زده را عبد سحرخیز کند

هرکه دل سوختۀ حضرت زهرا بشود

تازه افــروخـتــۀ زینب کبــری بشــود

پیر شد هر که دل افـروختۀ زینب شـد           آن دلی سوخت که دل سوختۀ زینب شد

عمر اگر در ره بانوی وفا رفت ز دست           نـشد از دست که انـدوخـتۀ زیـنب شـد

هرکه شد عبد درش عارفِ بالله اش خوان           که دلش مـعــرفت آمــوختۀ زینب شـد

شده عـالـم همه حـیـران حـسیـنـش امّا           چـشم اربـاب کـرم دوخـتـۀ زیـنب شـد

آنکه دل را به غم و محنت دنیا نفروخت           تــا ابــد بـنــدۀ نـفــروخـتـۀ زیـنب شـد

چه کند شعـلۀ محشر به سـرا پردۀ دل           که شفـیـعـش جگـر سـوختۀ زینب شد

چشم ما کاسۀ باب الکرم گـریۀ ماست

هر کجا نام وی آید حـرم گریۀ ماست

آنکه نام از طرف خــالـق اعظـم دارد           مـدح و تمجـیـد ز پیـغـمبر اکـرم دارد

کیست جز حضرت زینب که سرا پردۀ او           حاجبی پاک، چنان حضرت مریم دارد

زیـنت نام عـلـی در گـرو زیـنب بــود           بـاب عـلـم است که ابـواب مـقـدم دارد

عقل مات است که عنوان عقیله ازچیست؟           جایگاهی ست به عصمت که گمانم دارد

سایۀ فاطمه با هـیـبـتی از نـور رسیـد           رتبه ای خاص در این بیت معظّم دارد

انبیا واسطۀ فیض و در این خانه مقیـم           هر که اینجاست گدا، فیض دمادم دارد

محـو زینب شده؛ دنیا ز سرش می افتد

آسمانی شــود آنکس به درش می افـتد

اولـیا را هـمگـی روح مـنـاجـاتـی تـو           مؤمنین را به یـقـیـن قبـلـۀ حـاجاتی تو

سِرّ مستودع زهـرایی و قََـدرت مخفی           زین سبب گـنج نهان وقت زیاراتی تو

کوهِ غـم ها نبرد ذرّه ای از صبر تـو را           روح آزادگـی و مـعـنـی هـیـهـاتـی تـو

قـلّۀ بندگی ات خواسـته تا اوج بـلاست           می شـوی در دل گــودال مـلاقـاتی تـو

آری از زندگی ات فتح و ظفر می روید           غم چه زیباست تو را غرق مواساتی تو

طـور سیـنای تجـلّی است عبادتگـاهت           همچـنـان فـاطـمه بـانـوی عـبـاداتی تو

کوفیان را همه تسخیر کـنی با سخنت           آه از آن روز که سرگـشتـۀ شاماتی تو

شأن والا نسب از بانـوی کـوثر داری

ذوالفقار سخن از هـیبت حـیـدر داری

عـشق را بین که علـمدار تـرین می آید           اشک را بین که گهـر بارتـرین می آیـد

شد شـریک غـم ایـام حـسـینـش زینب           عشق را مَحرم و غمخوارترین می آید

بر سر بام فلک نَه، سر نِی شهر به شهر           مــاه را بـین که خـریـدارتـرین می آیـد

لـشگـر غـم اگـر آیـد به مـبـارکـبـادش           بـاز در قــافــلـه سـالار تـریـن می آیـد

در زلال نظر پاک حسینش غرق است           کــربـلا را ز جـنـان یـارتـرین می آیـد

آنکه در هاله ای از نور هم افـشا نشود           ســر بــازار گــرفـتــارتــریـن مـی آیـد

می سزد بـار ولایت به امـانت دستـش           ســوی مـظـلـوم مـددکـارتـرین می آیـد

این مؤنث؛ شده پیغـمـبر امـداد حـسین

هرکجا رفته حرم ساخته از یـاد حسین

به نام آنکه به ما داد، درس ایـمان را            همان که زندگی اش زنده کرد انسان را

همان که بر همگان درس عاشقی آموخت            ز دست لیلی و مجنون گرفت میدان را

به نام نـامی آن بانـویی که بـا زحمت            نشـاند بر لب عـالـم دم حسین جـان را

اگر نـبـود، نـبـودیــم نوکـران حـسیـن            میان سـفـرۀ ما او گـذاشت این نان را

همان کسی که همیشه حکایت صبرش            صـبـور کـرد دل مــادر شـهــیـدان را

به نـام آن زن مـرد آفـریـن کـربــبــلا            همان که از دل ما برد ترس طوفان را

کجاست دشمن شیعه حریف می طلبیم

مرید حضرت زینب عـقـیـلـة العربیـم

دوباره در دلم آشوب محشر کـبراست            چگونه من بنویسم از آن که بی همتاست

گرفـته ام به روی دست کـاسۀ چه کنم            و مانده ام که بگویم خدیجه یا زهراست؟

خدا کـند که بفـهـمـیم کیست این بـانـو            شناخت هر که مقامش از اولیاء خداست

نوشـته اند که خـیلی به مـادرش رفـتـه            نوشتـه اند که خـیـلی فـدائی مـولاسـت

نوشته اند که یک عمر اهل نافـله بـود            مراد و پیر تمام نماز شب خوان هاست

نوشته اند از آن دم که چشم خود وا کرد            اسیر و عاشق و حیران سید الشهداست

نـوشـتـه انـد کـرامــات کــوثـری دارد

ببـین مقام عـلـی را چه دختـری دارد

رسیده شیـعـه به اینجـا به همت زینب            زمیـن حـسـیـنیـه شد با عـنـایت زینب

چه با شکـوه سپاهی چه لشکری دارد            حــسـیــنـیـان جـهــانــنـد امـت زیـنب

بزرگ و کوچک عالم، محرمِ هر سال            شوند راهی روضه؛ به دعـوت زینب

هزار طایفه در روز اربعـین جـا شـد            مـیــان کـربــبــلا بـا کـرامـت زیـنـب

هـزار شـکـر خـدا را که خـانـوادۀ مـا            شدنـد نـوکـر دربـار و رعـیـت زینب

بــرای دیــدن آن جـمـعـۀ فــرج بــایـد            قـسـم دهـیم خـدا را به حـرمت زینب

اگـر نـبـود کـسـی سینه زن نبـود الان

دلی اسیـر حـسیـن و حـسن نبـود الان

قـسم به حـرمت چـادر سیاهـتـان بـانو            من آمـدم بشـوم سـر به راهـتـان بـانو

بَــدَم درست ولی افتخار من این است            گـذشـت زنـدگی ام در پـناهـتـان بـانـو

بده اجازه ای امشب دل مرا خوش کن            که خـدمـتی بـکـنـم در سپاهـتـان بانو

خـدا کـند که مرا بعد مـرگ بشـنـاسند            به نـام کـارگـر خـیـمه گـاهـتـان بـانـو

خــدا کـنـد برسد عــقــل من به تفسیرِ            قــیــام کــربــبـلا از نگــاهـتـان بـانـو

غـلام کوچک و پستم بیا بــزرگـم کن

قـسم به جان حـسینت رسول ترکم کن

تـویی که قـبـلـۀ اولاد مـرتـضی بودی            تویی که فـاطـمـۀ شهـر کـربلا بـودی

حـرام بـود نــگـاهِ به سـایــه ات حـتـی            تـو یــادگـاری پـیـغـمــبـر خـدا بـودی

تویی که نام شریفت همیشه حرمت داشت            به روی ناقـۀ عـریان بگـو چرا بودی

تویی که بود هـمیشه حـسیـن هـمراهت            چه شد که همسفر شمر بی حـیا بودی

کسی که خواند تو را خارجی نبود اصلا            در آن زمان که به آغوش مصطفی بودی

به احترام تو باید فرشته گل می ریخت            میـان شـام چه شد زیر سنگ ها بودی

شکست حرمت بال و پرت زبانم لال

چه آمـده به سـر معجـرت زبـانـم لال

پخش سبک

دیده بگشوده به دنیا زینب کبری

تهنیت گو بر علی و مادرش زهرا

ای نور عین کوثر زهرا         جان حسین زینب کبری

خوش آمدی ای گل زهرا

***************************

  نرگس شور و شعف زد غنچه در عــالم

هر چه گویش در مقامش اندک است و کم

بر پیکر عالمین جان است          این دختر؛ شیر یزدان است

خوش آمدی ای گل زهرا

***************************

  بر جـمــال دلبــر خـــود دیــده بگشوده

او که از روز ازل  مست حـسیـن بوده

یار ولی ؛ نور وجه الله         دخت علی؛  یار ثارالله

خوش آمدی ای گل زهرا

***************************

خــانه ی زهــرای اطهـر گشته گلباران

از قــدوم دختــرش ، آن عصمت یزدان

آن بانوی فرد و بی همتا         نــور دل عترت طاها

خوش آمدی ای گل زهرا

***************************

ما ازین بانو به درد خود دوا خواهیم

  دسته جمعی یک سفر کرببلا خواهیم

عشق حسین ، آبروی ما         کــرببـلا ، آرزوی ما

جانم حسین ای حسین جانم

پخش سبک         پیچیده بوی گل به صحرا        بیت الولا دارد تـمــاشا

آئینه ها مـحــو جـمــالش          آمده آئـیـنــه ی زهــرا

خوش آمدی زینب کبری

**********************

بشنو تو آوای جـلـی را       بخوان خــدای ازلی را

به دامن عـلــی ببـیـنـیـد        زینت دامــان عــلی را

خوش آمدی زینب کبری

**********************

قبله ی او روی حسین است         اســیـر گیسوی حسین است

شب تا سحر از گــاهــواره           نگــاه او سوی حسین است

خوش آمدی زینب کبری

**********************

در بیت مادر دختــر آمد        کــوثر برای کوثر آمد

با که بگویم امشب از ره       عصای دست مادر آمد

خوش آمدی زینب کبری

**********************

وا کرده چشمان تر خود         دل برده از برادر خود

دلداده امشب جــا گرفته         به روی دست دلبر خود

خوش آمدی زینب کبری

**********************

دل برده از من نام زینب         مِی خورده ام از جام زینب

مرغ دلــم از سینه امشب         پَــر می کشد تــا بام زینب

خوش آمدی زینب کبری

پخش سبک

تــمـام اهل سما ،‌ تـمــام اهل زمین             به یُمن مقدم تو ،‌ زبان گرفته چنین

نورُ الهُدی زینب ،‌ عقیله یا زینب

خاک سر کویت ،‌ عرش خدا زینب

سیدتی زینب، سیدتی زینب، سیدتی زینب، سیدتی یا زینب،

*************************************
تو مـهــر و مهتـابــی ،‌ گــوهـر نایابی            تو کوهی از عشق ِ ،‌ حضرت اربابی

به عالمین زینب ،‌ نور دو عین زینب

حقیقت ِ زهـــرا ،‌ جــان حسین زینب

سیدتی زینب، سیدتی زینب، سیدتی زینب، سیدتی یا زینب،

*************************************
روح منـاجــاتی ،‌ قـبـلـه ی حاجـاتی             جان به فدایت که ،‌ عمه ی ســاداتـی

عنایتی زینب ،‌ به جمــع ما زینب

تا بـشــویم اهــل ِ ،‌ کــرببلا زینب

سیدتی زینب، سیدتی زینب، سیدتی زینب، سیدتی یا زینب،

گُل من چون تو را در گِل بپوشم          ز هجران تو خــــــون دل بنوشم

در ایـــــــام جـــوانی قسمـــتم شد          که تــــابوت تو را گیرم به دوشم

***********************

دعایـــی زیر لــــب دارم شبـــانه          تـو آمین گــــوی ای مـــاه یگانــه

الـــهی هیــــچ مظلــــومی نبینـــد          عزیـزش را به زیر تـــــازیـــانه

***********************

بیـــا با هم نـــمــــاز شب بخوانیم           دعای دل به تاب و تب بخوانیم

کتاب قصّه ی غـم های خــود را          نهــان از دیده ی زینب بخوانیــم

***********************

به خاک افتاده جسم اطهرش بـود          به روی دامـــن فضّه سرش بود

میـــــــان آن همه رنج وغم ودرد          به فکرغصّه هـای شوهرش بود

***********************

غمـــت بـــرده ز دل تاب و توانم          تو رفـــتی مــــن چرا بـاید بمانم 

گلویم آنچنــــان از گریـــه بستـــه           کـــه نتوان بهر تو قرآن بخوانم 

***********************

چـــرا بــال و پر مـا را شکستـی           نهــــــال بــی بر مـا را شکستی

الهـی بشـــکند قنـفــــذ دو دســتت          که دست مادر مــا را شکســــتی

***********************

نـــگاه نــــــور عینت آتشــــــم زد          تمــــــاشـــای حسیـــنت آتشم زد

تنت را در کفــن پیچیـــدم آن شب          سکــــوت زینبــینت آتشــــــم زد

***********************

فلک دیدی چه خاکی برسـرم کرد         به طفلی رخت مـــاتم دربرم کرد

الهـــــــــــی بشکنــــد دست مغیره          که در این آستـان بی مادرم کرد

با گریه عـقده از دل من وا نمی‌شود          زخم جگـر به اشک، مداوا نمی‌شود

تا دست من ورم نکند از غلاف تیغ          بند ستم ز دست علــی وا نـــمی‌شود

شرمنده‌ام ز رهـبر مظلوم خود علی          دســـت شکسته حامی مولا نمی‌شود

بــــر روی قبر من بنویسید دوستان           سـیـلی زدن مــوّدت زهـرا نمی‌شود

بـــر بـــاب خــانه‌ام بنویسید رهبری          مثـــل امــــام فاطمــــه تنها نمی‌شود

گـفــتم ز حـبس دل کـنم آزاد ناله را          دیـدم کـنار زینـــب کـبـری نمی‌شود

جزطفل من که یارعلی گشت پشت در           شش‌مـــاهه‌ای فــــدایی بـابا نمی‌شود

من پشت در ز پای فتادم یکی نگفت          زهرا چرا ز روی زمین پا نمی‌شود

سقط ‌جنین و سیلی و ضرب غلاف تیغ           ایـــن احـــتـــرام ام‌ابیـــها نمـــی‌شود

میثـم بـــدون لطف و عنایات فاطمـه          یک بیــت از کتاب توامضا نمی‌شود

مـبــادا بــاغــبـــانى در بــهـاران           خــزانِ نــخــل بــارآور بـبـیـنــد

مـبــــادا در بــهــــار زنــدگــانى           که نخلى، چیـده برگ و بر ببیـند

مـبادا عــنـدلـیـبـى لانــه خـویـش           ز بـــرق فـتــنـه در آذر بـبـیــنـد

چه حالى دارد آن مرغى که از جفت           بـجـا در لانـه مـشـتـى پَـر بـبـیند

وزآن جانسوزتر احوال مرغى است           که جـاى لانــه، خـاکستـر ببـیـند

نـدارد کــودکى طاقـت که نـیـلـى           ز ســیـلى صـورت مـادر بـبـیـند

گـل سـرخ ست مـادر، کى تـواند           رخ خـود را چـو نـیـلوفـر ببـیـند

هزاران بار اجل بـرمرد خوشتر           که سیــلى خـوردن هـمـسر ببیند

چــه حـالى مى کند پـیـدا خـدایـا!           اگراین صحنه را، حـیـدر ببیند؟

مگـو رو کرده پــنـهـان تا مـبـادا           رخـش را، سـاقـى کـوثـر ببـیـند

تـوانـد آن کـه مـولا بى نـگـاهـى           رخ مـحــبـــوبــۀ داور بـــبـیـنــد

خسوف مــه، کسوف آفتاب سـت           نخـواهـد خــصم بد اخـتـر ببـیـند

مــیان شعلــه، در از درد نـالـیـد           که یـا رب قاتـلـش کـیـفــر ببـیـند

ولــى از روى مــولا شـرم دارد           که مسمارش به خـون انـدر ببیند

چه سان مولاازین پس خانۀ خویش           تهـى از دخـت پـیــغـمـبر ببـیـند؟

نهان کـن چادر و سجّــاده اش را          مـــبــادا زیـنب مـضـطر بـبـیـنـد

بــرو دیوار و در را شستشو کن           مگـر ایـن صحنه را کمـتر ببیند